ÖĞRETMEN ama bu torpaqlarda MÜELLİMELİKDİR vazifem...






15 Aralık 2010 Çarşamba

EFKAR ÜZERİNE...


Yazılacak şey değil belki de efkar. Kim anlatabilir ki efkarını. Efkarı hasıl eden kaynağı. Öyle bir rüzgar gibi serpilir yüzümüze ve bir iz bırakır ansızın. Biz de onu anlama ve anlamlandırma çabası içinde debelenir dururuz.
Bazen kayboluruz o efkar içinde bazen de Hakimmiş gibi her şeye görmeyiz onu başımızdan savarız...
Efkar kabz olup düşer bahtımıza. Bize düşen rahmet damlalarına el açıp,gönül açıp, bir adım yaklaşıp merhametiyle yıkanmaktır... Deryayı gösteren Sultana çölden seslenmek boş yere efkarlanmak değil dertlenmek!Çölün farkına varıp da deryaya bir adım yaklaşmaktır efkarı dindirmek.
Simurg u hudud gösteren Hüdhüdler var etrafta... Ama sen Bülbül edasıyla aynı şeyleri anlatmaktasın. Güle vurgunum der ama hakiki cemalin yansımasına kanarsın... Ne zamana kadar hala kendini aldatacaksın?Ve daha kaç zaman efkarını gaflet uykunla bastıracaksın? BASTa çıkma bastırarak olmaz ki?
Aradıkların aslında çoktandır bulduklarında gizliyken sen hala doyumsuz nefsinin peşinde mecnun olup durursun. İşte bu bulamamışsın hissiyle seni dehlizlerin en derininde bırakır ve bulduklarından uzaklaştırır...
Sen bülbülsün doğru hala Hüdhüd'ün haykırışlarını anlamadın. Kendi dar pencerenden hayatı bu sandın. Yalnız gülden ibaret sandın! Aç gözlerini uyandır basiretini...
Şimdilerde düştükleri kuyulardan kaçırdıklarına ağlayanların iniltileri gelmekte...
şimdilerde bataklıklarda kaybolup da kaybının hala farkında olmayan körler görünmekte...
Şimdilerde nefsinin sesinden gayrısını duymayan sağırlar hissedilmekte...
Şimdilerde geçen zamanla kendini de zaman kaybına uğratan bir nesil yetişmekte ve sözde yetişen nesil bir aşınma içinde...
Peki sen hala EFKARINA ne masiva anlamları yükleme çabasındasın?
Niye bulduklarınla nefsini inandırmaya çalışmaktasın?
Sana efkarı veren ZAT bast a O'na olan aşkınla ermeni, vuslata O'nunla bilmeni istiyor.

Bülbül aldandı da gül de kaldı. Hayatı Gül e hasret, Gül'e gurbet kaldı. Varlığını ah'ından, gülün cemalinden ibaret sandı... Ufku Gül kadardı...
Uyan artık ne olur uyan!!O'nun hasretiyle uyan!EFKAR ını gör de O'na dayan Rabbine dayan!...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder