Öğretmen vatanımda adım.. Bu torpaqlarda ise müellimelikdir vasfım..
ÖĞRETMEN ama bu torpaqlarda MÜELLİMELİKDİR vazifem...
8 Aralık 2010 Çarşamba
ROLLER...
Hayatta bazi kelimeler vardir içi doldurulmadan bir anlamı olmayan. İçinin doldurulması gereken doldurulmadan bir mana ifade etmeyen etmediği gibi boşlukta menfi tesir eden... Hayatımızın birer mihenk taşıdır onlar... Onlarla büyürüz onları modelleyerek kişiliğimizi benliğimizi oturturuz. Ya da onlar yüzünden hiçbir şey oluruz. Bir hiç oluruz. Bir Oblomov bir Raif Bey oluruz. –mış gibi yaşayan birer oyuncu oluruz. Rolünü benimseyememiş hayatla barışamamış birer figürandan öteye gitmez yaptıklarımız....
Annelik,babalık,kardeşlik,ABLALIK,AĞABEYLİK... Bu kelimeler hayattır, yaşamdır. Tükenmeyen bitmeyen birer döngüdür. Ama bu yaşamları bitiren nefrete dönüştüren dünya sahnesinde oynamayı beceremeyen figüranlardır...
Şimdilerde kabza iten beni bu figüranlar oldu. Oyunumu çok iyi oynamamdan çok iyi bir oyuncu olmamdan mı kaynaklanıyor bu his hayır..! Belki ben de oynayamıyorum belki ben de beceremiyorum. Ama Kader-i İlahinin bir tecellisi olarak çıktığım sahnemde rolümü sahiplendim. Kabullendim. Diğer oyuncuları sevdim. Ve bu sahnede bana verilen rolü hayatım bildim... (inşallah)
Ne yapmalı bu rolünü benimseyememişlere ne yapmalı... En azından çırpınan insanlara engel olmamaları temsil ettikleri hareket için onun temsili için rollerini benimseyebilmeleri için ne yapmalı...
Bane ne?diyemem ki... Onlar benim sahne yoldaşlarım. Onlarsız bu yaşam solar ki...
Onlara nasıl anlatmalı. Verilen NİTELİKLERİMİZin içini dolmamız gerektiği, doldurmazsak nelere mal olabileceğimizi nasıl anlatmalı... Ne yapmalı,nasıl içinden çıkmalı...
Birşeyler yapmazsam ben de bir figüran olurum bu hayat sahnesinde. İçi boşaltılmış bir öğretmen olurum. Ben de bana ne dersem vesile olanlardan değil sebep olanlardan olacağım...
Figüranlardan yoruldum...
Kendini kandırmışlardan yoruldum...
Kendi karanlığı yetmezmiş gibi etrafını karartanlardan yoruldum...
Ve korktum Rabbim çoook korktum.Karanlığı gördüm de korktum... Bilmiyorum bu defa karanlığı benliğimde mi hissetmemden bu korkum. Defalarca girdiğim karanlık değil bu.Belki de figüranım da farkatmemden mi bu kabzım...
Rabbim bir figüranmışsam şimdiye kadar, SEN affeyle SEN rahmetinle kapında hakiki KUL kıtmir eyle...
Rabbim yolumu şaşırıp da farkında değilmişsem SEN bir an önce hidayet yolunda eyle...
Rabbbim samimi değilsem ne olur Samimi, basiretli, sadık, ihlaslı kullarından rolüne sahip çıkanlardan eyle...
Facirlerden isem bu yolda ne olur Ya RAB müttakilerden eyle...
Ve Rabbim eleğin tüm şiddetine rağmen bu kalburda kalabilmeyi direnebilmeyi nasip eyle...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder