ÖĞRETMEN ama bu torpaqlarda MÜELLİMELİKDİR vazifem...






22 Aralık 2010 Çarşamba

Hastalik...


Ah şu eller gurbet eller deyu bir türkü tutturur dilim ama öyle her an değil. Çoook nadir anlarda tekrarlar dilim bu parçayı. işte yine o nadir anlardan biri ANNE!
Ne çok zaman oldu senin yanında hastalanmayalı. Ne çok vakit geçti sana nazlanmayalı. Çoktandır iğne için peşimden koşanım yok. Akşamları neden bu kıza iyi bakmadınız diyen babam yok! Nice vakittir doktora sürüyerek götürenim yok. İstemeyip ayak dirediğimde arka çıkan bir babam yok. Kaç vakittir kendi kendimeyim işte. Yok ANNEM sen gibi kimsem yok!
Bu hastalık anlarında faranjit değil boğazımı düğümleyen senin şefkatinden yoksunluk düğüm düğüm oldu işte şu dar geçitte.. Gözyaşlarım yine tufan duygularım sel oldu bak yine...
İşte hastayım be anne. Bakmadım bakamadım ki yine kendime... Sen gibi soranım da yok ki burda. Kendi kendime kızıp içiyorum o acı otları, baldıranları...
Gözyaşlarım yine misafir bu gece... Senden uzaklık gurbeti hissettiriyor anne!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder